با درک این مسئله که نگرانی‌های‌مان تا چه اندازه وامدار کودکی‌مان هستند، به این آگاهی می‌رسیم که به جای پریشان و اندوهگین شدن برای آینده بیشتر بایستی به واکاوی گذشته بپردازیم و هراس‌هایمان را در آنجا جستجو کنیم. ما می‌توانیم ترس و تشویش از اتفاقات آینده را با چیزی غم‌انگیزتر اما رهایی‌بخش‌تر جایگزین کنیم و آن سوگواری است.
