Search
Close this search box.
تازه ها
تأملات

نویسنده: مارکوس اورلیوس

ترجمه: عرفان ثابتی / انتشارات: ققنوس

به یاد آر که چندین سال تعلل کرده‌ای، و از آن همه فرصت‌‎های اضافی که خدایان به تو دادند هیچ استفاده‌‎ای نکرده‌‎ای، اکنون وقت آن است که به طبیعت جهانی که به آن تعلق داری پی بری، و بفهمی که چه قدرتی بر آن حاکم است و از چه منشأایی برخاسته‌ای، و دریابی که وقت محدودی داری. پس وقت را غنیمت شمار و بر آگاهی‌‎ات بیفزا، وگرنه آن را برای همیشه از دست خواهی داد.

همواره با اراده‎ای محکم، رومی‎ صفت و مردانه، با متانتی درست و طبیعی، و با رأفت، استقلال رای و عدالت به کاری که در پیش داری بیندیش. دیگر ملاحظات را از سر بیرون کن، تو بر این کار قادری، اگر هر کاری را به گونه‎ای انجام دهی که انگار آخرین کار زندگی‎ات است، عاری از پریشان ‎فکری، فارغ از سلطه عواطف بر عقل، عاری از خودنمایی، رها از خودپرستی، و بی‌گله و شکایت از دست تقدیر. ملاحظه کن که زندگی آرام و پرهیزگارانه چه ملزومات اندکی دارد: آدمی فقط باید همین چند اندرز را به کار بندد، خدایان چیزی بیش از این نمی‎خواهند.

ای روح من، تو داری به خود بد می‎کنی، به زودی دیگر وقتی برای جبران مافات نخواهی داشت. انسان فقط یک بار زندگی می‌‎کند، زندگی تو تقریباً به پایان رسیده، ولی هنوز هم از شرافت خود غافلی، و سعادت خویشتن را به ارواح دیگران سپرده‌‎ای.

آیا امور بیرونی خاطرت را پریشان می‌‎کنند؟ پس خلوت گزین، و بر شناختی که از امر نیک داری بیفزا و بر بی‎قراری‌‎ات فائق آی. از خطای دیگری هم حذر کن: حماقت آنانی که بسیار تلاش می‌‎کنند ولی در افکار و حرکات خود هیچ هدفی ندارند و در واقع وقت خویش را تلف می‎‌کنند.

همواره به یاد داشته باش که طبیعت جهان و طبیعت خودت چگونه است و این که این دو با یکدیگر چه رابطه‌‎ای دارند- طبیعت تو جزء بسیار کوچکی از آن کلِ بسیار بزرگ است. از یاد مبر که جزئی از طبیعت هستی و هرگز کسی نمی‌‎تواند تو را از قول و فعل موافق با طبیعت باز دارد.