نویسنده: پاتریشیا آلتنبرند جانسون

مترجم: خشایار دیهی می‌/ انتشارات طرح نو

ویژگی های توتالیتاریسم

درست است که توتالیتاریسم از وحشت و ارعاب استفاده می‌کند، اما تبلیغات ابزار مهم‌تری برای آن است. آرنت می‌گوید: تبلیغات علی‌الخصوص در مورد توده‌ها کارساز است، چون توده‌ها به تخیلات‌شان بیش از عقل و درک‌شان تکیه دارند. توده‌ها چون تک افتاده هستند از عقل جمعی بی‌بهره‌اند. این بدان معناست که توده‌ها از تجربه‌های همدیگر برای محک زدن و درک درستی یا نادرستی تجربه‌های خودشان استفاده نمی‌کنند. آرنت می‌گوید آدم‌های تک‌افتاده بدین ترتیب فقط به تداوم تکیه می‌کنند و نه به واقعیات. برای همین هم تبلیغات موفق می‌شود، چون با تکرار دائمی ‌یک چیز در طول زمان این تداوم را القا می‌کند.

آرنت می‌گوید: تبلیغات و سازمان برای توتالیتاریسم «دو روی یک سکه» هستند. تبلیغات تصویری از جهانی جعلی به دست می‌دهد. سازمان توتالیتری هم این جهان مجعول را می‌گیرد و به جای واقعیت آن را جا می‌زند. توتالیتاریسم ساختارهایی سازمانی درست می‌کند که اعضای جامعه را به سمت «عمل و عکس‌العمل بر حسب قواعد جهانی مجعول» می‌راند . این ساختارها عامل حفاظت و حفظ فاصله مردم از واقعیت اصیل جهان هستند، و در عین حال مجالی برای توده‌ها فراهم می‌آورند تا افسانه مجعول را به جای واقعیت بپذیرند.

آرنت ساختار «سازمان‌های ظاهری» را از وجوه خاص، منحصر به فرد، و مهم توتالیتاریسم ارزیابی می‌کند، تمایز میان هواداران و اعضای حزبی توتالیتری نشان‌دهنده ساختار و اهمیت سازمان‌های ظاهری است. هواداران همان سازمان ظاهری هستند. هواداران حفاظی برای اعضای حزب فراهم می‌آورند که بتوانند واقعیت‌های جهان را نبینند. اعضای حزب نازی می‌توانستند خودشان را مرتبط با واقعیت بدانند زیرا این هواداران بودند که معیار «طبیعی و عادی» قرار می‌گرفتند. نازی‌ها مجعول بودن موقعیت‌شان را در نمی‌یافتند چون هواداران که افراد عادی و معمولی جامعه تلقی می‌شدند، معتقد بودند که موقعیت و موضع نازی‌ها درست و پذیرفتنی است. هواداران، علاوه بر آن که حفاظی می‌شدند که اعضای حزب بتوانند واقعیت‌های جهان را نبینند، جلوه‌ای ظاهری هم به جنبش توتالیتر برای جهان خارج می‌دادند. سازمان ظاهری جنبش توتالیتری را به جهان خارج یا چهره‌ای عرضه می‌کند که به ظاهر پذیرفتنی است. همچنین این سازمان جنبش توتالیتری را به جهان خارج چنان عرضه می‌کند که خود جنبش هم باورش می‌شود که با واقعیت هماهنگ است.