یادداشت‌ها و نتیجه تجربیات اقامت دکتر جان ویشارد آمریکایی در ایران است. این کتاب نشان می‌دهد که ویشارد نه تنها پزشکی حاذق است ، بلکه از تهیه یادداشت‌های نسبتاً دقیق از جریانات روزمره و تاریخی ایران آن زمان نیز غافل نمانده است.
کتاب از فعالیت‌های مسیونرهای مسیحی آمریکایی در کردستان آغاز و تاریخ شروع اولین واحد پزشکی در ارومیه توسط دکتر گرانت آمریکایی در سال ۱۸۳۵ را متذکر می‌شود آن سالها ۱۲ پزشک آمریکایی که ۶ نفر از آنها زن بودند در ۵ بیمارستان و ۱۰ پزشک‌خانه در تهران و تبریز همدان، قزوین و کرمانشاه به کار طبابت مشغول بودند.
فصل‌های دیگر کتاب دکتر ویشارد از ماجرای شورش شیخ عبیدالله در ارومیه و اطراف تا کشته شدن ناصرالدین شاه و اوضاع اجتماعی و اقتصادی و صنعت و تجارت ایران را شامل می‌شود بخش‌های آخر کتاب در مورد مشروطه و اقدامات محمد علیشاه و جنبش ترقی‌خواهانه در ایران است.
دکتر ویشارد قسمت‌هایی از کتاب را به وضع بهداشت ایران در آن زمان و کشتار وسیع وبا که هر چند وقت یک بار ایران را درو می‌کرد اختصاص داده است.
دکتر ویشارد می‌گوید: با تیر خوردن ناصرالدین شاه فوری به بیمارستان مراجعه و خواهان حضور در دربار شدند ولی وقتی من رسیدم و معاینه کردم دیدم کار از دارو و درمان گذشته است.
مطالعه کتاب ،خواننده را به گردشی تاریخی و تحقیقی در عهد ناصری و مشروطه می‌برد.
مقدمه مترجم کتاب بیست سال در ایران .علی پیر نیا
میسیون امریکایی به 1266 شمسی زمینی در تهران برای تاسیس مریض خانه خریداری کرده بود که ناصرالدین شاه هم نسبت به این اقدام علاقه زیادی از خود نشان داد. پس فرمانی مبنی بر اجازه ساختمان صادر کرد. اما این فرمان شامل شرایطی بود که قبول آن برای میسیون میسر نبود. از جمله شرایط یکی این بود که موذنی از طرف بیمارستان استخدام شود که در ساعت های معین مردم را به نماز و عیادت بیماران دعوت کند و نیز تاکید داشت که زنان در بیمارستان پذیرفته نشوند. صدور این فرمان باعث شد که تاسیس بیمارستان چند سالی به تعویق افتد.
بالاخره امین‌الدوله نخست وزیر به اطباء اطمینان داد که حاضر است فرمان شاه را ملغی ساخته خود مسئولیت کامل عدم اطاعت از آن را بر عهده گیرد. با این پیشامد از امریکا تقاضا شد که پزشک قابلی برای اداره بیمارستان استخدام و به تهران اعزام شود.
در پاسخ آن درخواست دکتر ویشارد پس از دو سال خدمات طبی در مغرب ایران به پایتخت انتقال یافت. بیمارستان امریکایی در پاییز سال 1272 شمسی رسماً به دست این طبیب گشایش یافت.
از این تاریخ امور مریض‌خانه به طرز رضایتبخشی اداره شد و شاه نیز از خدماتی که توسط آنان می‌گرفت تقدیر کرد. با مهارت زیادی که دکتر ویشارد در امور پزشکی خاصه جراحی داشت اعتبار بیمارستان را در انظار مردم بالا برد.
این طبیب علاوه بر اداره بیمارستان کلاسی نیز برای تربیت اطباء ایرانی تاسیس کرد.
در سال 1283 شمسی بیماری وبا مجدداً در ایران شیوع یافت.
برای مبارزه با آن میسیون پزشکی از ایرانیایی که توانایی داشتند استمداد کرد و آنان نیز به قدر توانایی خویش از هیچگونه کمک و همراهی دریغ نورزیدند. برای مداوای بیماران سه مرکز در تهران و یکی در تجریش دایر شد. دکتر ویشارد رساله ای نوشت و اقداماتی را که برای پیشگیری از این بیماری ضرورت داشت به تفضیل توضیح داد. کارکنان میسیون با گاری‌هایی که اجاره کرده بودند در کوچه‌های شهر در جستجو بودند و بیماران را به مراکز طبی انتقال می‌دادند.
پس از چندی بیمارستان امریکایی در همدان، رشت، مشهد، کرمانشاه و تبریز گشایش یافت. دکتر ویشارد تا سال 1289 شمسی در تهران خدمت کرد که در آن سال از طرف میسیون متقاعد شد و به امریکا بازگشت.
