به نظر من، مسیرِ رو به جلو این است که متوجه باشیم هیچ کس اخلاق‌مدار نیست و همه‌ی ما همیشه، نیاز به ناظر و کنترل‌گری درونی داریم تا از ما در برابر خطاها محافظت کند. این تنها راهیست که واقعاً می‌توانیم خوی فرصت‌طلبانه‌ی خودمان را مهار کنیم و در اختیار بگیریم. ما تا زمانی اخلاق‌مدار هستیم و دست به کار خطایی نمی‌زنیم که گیر نیفتیم…